Het slechte weer achter ons latend, zijn we op weg gegaan naar Foss State Park. Een verlaten camping, zonder receptie (het geld voor de overnachting lieten we achter in een brievenbus) en het toilet op 5 minuten lopen. Maar wat een prachtige plek: we kijken uit over het meer, horen alleen de vogels fluiten en genieten van de zon.

Na een heerlijke nacht rijden we voor het gemak de camper naast het toiletgebouw en gaan dan douchen ?

Op naar nog meer natuur! Het Texaanse landschap is eindeloos, redelijk vlak, rode grond en weinig beplanting hoger dan wat verdroogde graspollen. Te midden van die vlakte splijt de aarde ineens uiteen en rijden we een canyon in. Je ziet pas dat het een canyon is als je op het randje staat. Zo bijzonder! We overnachten er midden in tussen de herten, turkey’s en ander wildlife en de volgende ochtend maken we een wandeling met Luuk in de rugdrager. Hij vindt het prachtig en babbelt er een eind op los.

We volgen nog steeds Route 66. Hoewel we de meeste tijd op de “nieuwe” weg zitten, slaan we regelmatig af om bezienswaardigheden langs de oude Route te bekijken. Zo staan we precies bij het midden van de Route. We zien veel mooie auto’s uit de jaren ’50. Sommige helemaal gerestaureerd, sommige compleet verroest en weggezakt. En verder zijn we gestopt bij een gerestaureerd tankstation met daarbij een café, geheel in stijl van die jaren.

Vandaag was iets minder Route 66. Wel de weg bereden, maar er was op het stuk van Santa Rose (New Mexico) naar Santa Fe niet heel veel bijzonders te zien. We hoefden deze dag niet zo ver te rijden en dat gaf ons de gelegenheid om ’s middags Santa Fe te bezoeken. Een totaal andere stad dan we tot nu toe zijn tegen gekomen: rijk van de Spaanse (en Mexicaanse) invloeden en op 2200 meter hoogte. We voelen ons er gelijk enorm thuis. Luuk had net een slaapje gedaan en liet zich lekker in z’n buggy rondrijden. Op het Plaza hebben we hem zijn eerste hapjes ijs gevoerd. Dat smaakte naar meer!

In Santa Fe staan we op een iets minder charmante camping in een zogenaamde pull-thru, oftewel, een hoop RV’s in strakke vakken naast elkaar en aangesloten op alle voorzieningen als water, electra en riool. We staan met onze 25 footer als klein broertje tussen alle reuzen van buscampers die ook nog een auto meeslepen. We voelen ons lichtelijk geïntimideerd, maar zijn blij dat we niet zo’n mega bus hoeven te besturen.