Lake Titicaca, bootje varen op duizelingwekkende hoogte
Maandag 14 t/m vrijdag 18 mei
Na ons dagje La Paz zijn we de volgende dag vertrokken richting Peru. Vanuit La Paz gaan veel busverbindingen over Copacabana, een stadje gelegen aan de Boliviaanse kant van het Titicaca meer. De busreis richting Copacabana was erg mooi door het wisselende landschap en ook vooral om het gigantische meer en alle kleine dorpjes daaraan te zien. Na 2 uur werden we met z’n allen de bus uit gedirigeerd en moesten we overstappen op pontjes. De Bus zelf werd ook op een gammele schuit gezet en kwam heelhuids aan de overkant terecht. Daarna konden we onze tocht naar Copacabana vervolgen. Uiteindelijk aangekomen in Copacabana onze laatste bolivianos uitgegeven en met onze volgende bus richting de grens met Peru. Nadat alle formulieren en stempels weer in orde waren onze reis vervolgd naar Puno.
Op het eerste gezicht leek Puno alleen maar een grote rommelige stad langs het meer. Ook hier zie je weer meer niet dan wel afgemaakte huizen. Veel opgebroken straten en straathonden. Maar zodra we in het centrum waren aangekomen bleek het een alleraardigst centrum te hebben met leuke winkelstraatjes en een heus Plaza del Armas. De volgende dag hebben we een tourtje gemaakt richting Sillustani. Een dorp in de buurt van Puno waar grote Inca graftombes van de rijken staan. Het was maar een klein klimmetje maar toch stonden we boven weer te hijgen als 2 ouwe wijven. Dan merk je weer even dat we hier op 4 km hoogte zitten, hoewel we geen last van hoogte ziekte hebben, hebben we toch snel een gebrek aan zuurstof bij de minste inspanning. Van de gids krijgen we uitleg over de tombes in de Inca en Pre-inca tijd en na half uurtje zijn we vrij om rond te dwalen en mooie plaatjes te schieten. Op de terugweg hebben we nog een stopje gemaakt bij een leefgemeenschap waar een familie leeft binnen een ommuurd lapje grond. Uiteraard waren hier ook weer de lama’s van de partij en na de nodige foto’s kwam het jongste kind gelijk met het handje om geld vragen.
Lake titicaca staan vooral bekend om z’n eilanden en speciaal om de drijvende eilanden van Uros dus dat was onze excursie van de 2 dagen daarop. We boekten een boottourtje waarbij we in 2 dagen de eilanden van Uros, Amantani en Taquile bezochten. De eerste stop kwam al vrij snel bij de eilanden van Uros, waar we in het spaans uitleg kregen over het leven op de eilanden. Deze drijvende eilanden zijn gemaakt van riet en turf met simpele rieten hutjes erop. Nog een klein stukje gevaren in een authentieke rieten catamaran. De boot werd geroeid door 2 vrouwen, maar Mark had ook wel zin om een stukje te roeien, dus zodra hij z’n kans schoon zag zat hij in de roeizetel. 1 van de zoontjes van de eilandbewoners vond dat het allemaal nog wel wat sneller kon en hielp een handje mee.
Na een 3 uur durende boottocht kwamen we aan op Amantani waar we werden verdeeld over de family houses. Samen met een Frans echtpaar werden we ingedeeld bij de vrouw van de schipper en kregen we een kamer en een stevige lunch. ’s Middags stond er weer een beklimming naar het hoogste punt van het eiland, Pachatata, te wachten. Samen met Pachamama 1 van de belangrijkste religieuze plekken op het eiland. Eenmaal aangekomen op de top bleek er niet meer over te zijn dan een ommuurde put, daarentegen was het uitzicht over het meer en de zonsondergang weer een prachtig gezicht. Doordat er geen verlichting op het eiland is was de terugweg nog wel even spannend.
Na afscheid van Flora en onze blijbaar royale vergoeding voor het verblijf vervolgden we onze boottocht naar het laatste eiland Taquile. Met een klim van 200 meter kwamen we aan bij het dorpsplein. Kenmerkend voor dit eiland is de klederdracht waar iedereen in loopt. De mannen met typische mutsen en heupbanden waren we nog niet veel eerder tegengekomen. Op de terugweg hadden we weer een prachtig uitzicht en dankzij de slingertrap stonden we binnen no-time weer in het haventje. De tocht naar Puno bracht weer genoeg tijd met zich mee waardoor Mark inmiddels al zijn 3e boek aan het verslinden is.
Vrijdag hebben we onze spullen gepakt en zijn we met een louche bus aangekomen in Cusco. We hebben een leuk hostel in het historisch centrum van Cusco en vandaag gaan we Pisac bezoeken.
4 thoughts on “Lake Titicaca, bootje varen op duizelingwekkende hoogte”
Wij genieten weer mee van jullie avonturen en wat is er met Mark gebeurt dat hij een boek aan het lezen is !!?? En wat een elegante hoofddeksels!
Geniet van jullie laatste week!
Groet Hans en Meriam
Weer een prachtig verhaal en dito foto’s! Peru komt steeds hoger op ons verlanglijstje te staan. Nu op naar Machu Picchu! Zijn benieuwd naar jullie foto’s!
Leuk weer die verhalen hoor! En wat zien de laguna’s en de zoutvlaktes er bijzonder uit! Genoeg mooi foto’s dus! Enne die van de mutsjes is wel erg geappig;) geniet nog van jullie laatste week en tot snel! Liefs
Wat een schitterend verhaal weer! en prachtige foto’s, veel plezier en geniet van jullie laatste week!!
Comments are closed.