Zondag t/m woensdag 6-9 mei

Afgelopen zondag zijn we begonnen aan onze trip vanuit Arequipa naar San Pedro de Atacama. We hadden gepland om dit in 1 a anderhalve dag te voltooien, maar helaas liep het iets anders. Het begin van onze trip ging voortvarend met een vroege bus vanuit Arequipa waren we rond een uurtje of 1 in Tacna, de grensstad aan Peruaanse zijde. Aan de overkant van de busterminal hebben we een internationale collectivo’s (minibus) gepakt naar Arica in Chili. Tussen de locals waarvan overigens niemand engels spreekt en het dus weer onduidelijkheid alom was, kregen we toch de stempels in ons paspoort.

Van te voren was het ons niet gelukt om de nachtbus naar San Pedro te reserveren, dus dan maar op goed geluk een bus proberen te vinden in de busterminal van Arica. Helaas zaten alle bussen naar San Pedro al vol, daarom hebben we toen een nachtbus naar Calama gepakt. Het was nog even spannend wat voor soort bus het zou zijn, want je ziet van alles voorbij komen, en ons ticket was spotgoedkoop. Om de tijd tot de nachtbus zou vertrekken wat te doden zijn we nog maar even Arica in gegaan en daar viel al wel op dat Chili toch wat gestructureerder en moderner is opgebouwd.  Na een heerlijke hotdog maaltijd weer terug naar de busterminal om daar in een bovenverwachting luxe bus te stappen. Ondanks de comfortabele bus viel de busrit bij Mark niet in goede aarde. Daardoor hebben we helaas een dag moeten doorbrengen in een hostel in Calama. Verder was daar niets te zien, dus we waren blij dat we de volgende dag naar San Pedro door konden reizen. Het was nog wel even zoeken naar een geschikt vervoersmiddel, want zonder lonely planet ben je toch ietwat onthand. Een taxi zou omgerekend 90 euro kosten, maar een bus richting San Pedro hadden we zo snel ook nog niet gevonden. Uiteindelijk kwamen we ergens in een straatje een busstationnetje tegen waar we voor 5 euro in het zand van San Pedro werden gedropt.

Vanuit hier wilden een aantal hoogtepunten in de regio bezoeken en dan doorreizen naar Bolivia. Nadat we een hostelletje gevonden hadden zijn we maar eens op zoek gegaan naar de 25 reisbureautjes, want ook hier in Chili geldt dat een paar aanbiedingen naast elkaar leggen vaak loont. De prijzen staan bijna nooit vast, dus een idee wat je normaal betaalt voor een tour is wel prettig om niet overal de hoofdprijs voor te betalen. In 1 van de laatste bureautjes wat we bezochten boden ze een goede tour naar Bolivia aan en kon ze ook gelijk een aanbeveling geven voor de Geysers El Tatio.

De volgende ochtend was het weer eens zover. De wekker ging om 3:45 uur, uitslapen zit er deze vakantie nog niet echt in, dus dat doen we maar weer als we thuis zijn. Na een hobbelige busrit van anderhalf uur kwamen we dan eindelijk aan bij het geiserveld. Met -6 op de thermometer maken we onze eerste foto’s van stomende kraters. Langzaam aan komt de zon op en ontdooien onze handen, want op deze temperaturen waren we natuurlijk niet echt voorbereid. Een stuk verderop hebben we nog de mogelijkheid om een duik te nemen in een door heet water gevoed zwembad, maar deze slaan we toch maar even over. Op de terugweg kwamen we nog wat alpaca’s tegen die nieuwsgierig hun kop opsteken om zich te laten bewonderen door wat toeristen. De rest van de dag hebben we rustig aan gedaan in San Pedro en ons voorbereid op de 3-daagse tocht naar Salar de Uyuni in Bolivia.

We zitten inmiddels halverwege deze tocht in een gehucht genaamd Calpina K maar daarover meer in ons volgende bericht.