Donderdag 10 t/m zaterdag 12 mei

Om klokslag 8 uur vertrekken we vanuit San Pedro de Atacama met 10 anderen in een busje naar de grens van Chili met Bolivia. Ons is een uiterst veilige trip beloofd en de chauffeur voert deze taak dan ook heel netjes uit. Zo vaak hebben we nog nooit gestopt voor een ‘PARE’ bord ;-).

De Boliviaanse grens die tegen de 5000 meter aan ligt is niet meer dan een klein gebouwtje waar twee rijen gevormd worden, eentje voor de mensen die geen visum nodig hebben en eentje voor mensen die dat wel nodig hebben (oa Amerikanen). Vanaf hier splitst onze groep zich ook in tweeën, 6 per 4X4. We hadden al even gesproken met een Zwitser die alleen reisde en vanzelf voegden zich 2 engelsen en nog een Zwitser in een knaloranje NEDERLAND voetbal jack toe. Als backpackers heb je genoeg om over te praten dus het werd wel een gezellige bedoening.

Niet ver van de Boliviaanse grens lag het Reserva Nacional de Fauna Andina Eduardo Avaroa waar we de eerste twee dagen doorheen zouden rijden. En hier diende zich gelijk de eerste Laguna zich aan (en nog velen zouden volgen): Laguna Blanca en niet veel later Laguna Verde. De namen zeggen het al: de kleur van het meer die door verschillende mineralen ontstaan. De meren liggen zo hoog dat gedeeltes bevriezen, wat nog wel weer een apart gezicht is. Bij elk hoogtepunt krijg je de tijd om foto’s te maken en tussendoor wordt er flink gesjeesd in de jeep. Onze chauffeur blijkt uitstekend te kunnen rijden, soms in zand, soms in een stenenveld, maar altijd onverhard en hobbelig.

 

Na nog een prachtig meer kwamen we om half 4 ’s middags aan bij onze slaapplek. Na onze tassen van het dak van de jeep te hebben gehaald en onze kamer te hebben verkend, kregen we een prima lunch bestaande uit tomaten, komkommer, aardappelpuree en stukjes knakworst. Langzaam konden we de zon zien ondergaan en werd het kouder en kouder. Deze nacht zou het koudst worden (-15) en gen verwarmd hotel, dus na het avondeten en wat potjes ‘Bullshit’ vertrok iedereen richting de slaapvertrekken om daar met veel laagjes kleren diep in de slaapzak te kruipen.

Dag 2 van onze trip begon bij de Laguna Colorado, zo’n ander gezicht weer: het meer was oranje rood gelegen tussen de bergen, omringd door groene graspollen en pikkende flamingo’s. De kleuren zijn echt prachtig! Het bijzondere om daar door de Andes te rijden was naar mijn idee toch wel het wijdse ervan. Het is er hoog (gemiddeld reden we tussen de 4000 en 5000m, met besneeuwde bergtoppen), de bergen liggen ver uit elkaar waardoor er hele vlaktes zijn waar je door heen rijdt. En telkens zijn die vlaktes weer anders; dan alleen maar zand, een paar graspollen, dan liggen er een paar enorme rotsblokken alsof ze er zo zijn neer gelegd (komen daar vanwege vulkaanuitbarstingen), telkens is het weer anders.

Die enorme rotsblokken hebben af en toe hele aparte vormen. De ‘boom’ is er ook zo eentje van en later in een ander rotsenveld ook nog de ‘Condor’. Hier sluiten we dag 2 af waarna we het National Park uitgaan en terug de “bewoonde wereld” in gaan en overnachten in een klein dorpje Culpina K. De armoede straalt er aan alle kanten vanaf, de hele sfeer wat zo’n dorp uitstraalt is armoedig. Je ziet huizen die niet af zijn, mensen in oude bevuilde kleding, weinig leven op straat. En zelfs aan het avondeten merk je dat ze niet veel hebben: koude patat met een stukje vlees. Sowieso eten ze hier weinig groenten, tot nu toe hebben we dat in zowel Peru, als Chili, als Bolivia meegemaakt, waar Chili nog de meest ontwikkelde van is.

De laatste dag brengt ons naar een van de hoogtepunten van onze vakantie: de Salar de Uyuni. Dit zijn de zoutvlakten van Bolivia en ze zijn enorm groot. Na een klein bezoekje aan het treinenkerkhof staan we midden op de zoutvlaktes met alleen maar witte vlaktes om je heen. De horizon lijkt te verdwijnen en als er iets in de verte staat lijkt deze te zweven. De dikte van het zout gaat van 1 tot 2 meter, wat echt een enorme zouthoeveelheid oplevert. Als echte toeristen maken we de foto’s met vreemde perspectieven en dieptes, en smeren ons verder goed in met zonnebrand en houden onze zonnebril maar op!

Terug in Uyuni pakken we de nachtbus naar La Paz, de grootste stad van Bolivia. We dachten dat de hobbels op onze toer erg waren, maar deze bus slaat echt alles. Uiteindelijk slagen we er in nog een paar uur te slapen, maar we zijn nog nooit zo door elkaar geschud ;-). Na 3 nachten zonder douche en warm water genieten we van deze hotelkamer. We doen een hazenslaapje en hebben vandaag een wandeling gemaakt door La Paz: veel drukte op straat ondanks dat het zondag is en prachtig uitzicht over de stad.

Inmiddels hebben we Bolivia achter ons gelaten en zijn we via een tussenstop in Copacabana in Puno aangekomen. Vanuit Puno gaan we Lake Titicaca verkennen.

Ohja, er zijn nog meer foto’s van Bolivia te vinden onder foto’s